Hoe een diamant te kiezen

De karaat is de standaard meeteenheid voor het gewicht van diamanten. De term is van Griekse oorsprong ("keration"). In de oudheid was "keration" de naam voor johannesbroodzaden, gebruikt als maateenheid voor natuursteen, en meer. In Roemenië werd de "karaat" in 1911 aangenomen.

Een karaat (ct) is gelijk aan 1/5 gram, oftewel 0,20 gram. Dus 5 ct = 1,00 gram. Diamanten van meer dan 2 karaat zijn zeldzaam en moeilijker te vinden bij mijnbouwexploratie, waardoor ze waardevoller worden. Daarom is een diamant van 2 karaat waardevoller dan 2 diamanten van elk 1 karaat van vergelijkbare kwaliteit, vandaar hun hogere prijs.

Wanneer we twee diamanten van dezelfde grootte vergelijken, mogen we niet de fout maken om ze als hetzelfde gewicht (aantal karaat) te beschouwen. Afhankelijk van hoe ze zijn gesneden, kunnen ze verschillende gewichten hebben. Een diamant die te diep (scherper) is geslepen, kan bijvoorbeeld klein lijken vanwege zijn gewicht en te lijden hebben onder de schittering.
Afhankelijk van de slijpvorm hangt het karaat (gewicht) van de diamant nauw samen met de schijnbare diameter.

De term kleur kan verwarrend zijn als het gaat om kleurloze diamanten; kleurgraad meet feitelijk de afwezigheid van kleur in een diamant.

De GIA beoordeelt de kleur van diamanten op basis van hoe wit of kleurloos een diamant is op een schaal van D tot Z. Kleurklasse D is de hoogste en wordt als volledig kleurloos beschouwd. Het vinden van natuurlijke diamanten van deze kwaliteit is uiterst zeldzaam. De Z-kleurgraad duidt op een diamant met een opvallende gele of bruine tint.

Het onderscheid tussen deze individuele kleurgradaties is voor het blote, ongetrainde oog vrijwel onzichtbaar. Deze verschillen maken echter een zeer groot verschil in de kwaliteit en prijs van de diamant.

Het is ook belangrijk op te merken dat een hogere kleurkwaliteit niet altijd gunstig is voor een diamant als de slijpvorm niet goed is en de schittering en schittering van die steen vermindert.

Beschouwd als een van de belangrijkste kenmerken van een diamant, wordt de helderheid gemeten aan de hand van het aantal en de grootte van de kleinste onvolkomenheden die in bijna alle diamanten voorkomen. De meeste onvolkomenheden zijn microscopisch klein en hebben geen invloed op de schoonheid van diamanten.

Natuurlijke diamanten zijn het resultaat van koolstof diep in de aarde die wordt blootgesteld aan enorme hitte en druk. Dit proces kan resulteren in een verscheidenheid aan interne kenmerken die "insluitsels" worden genoemd en externe kenmerken die "spots" worden genoemd.

GIA gebruikt de term ‘kenmerken’ in plaats van onvolkomenheden/defecten. Deze term weerspiegelt beter het karakter en de eigenschappen van een natuurlijke diamant en de onvermijdelijkheid van natuurlijke insluitsels en vlekken. De GIA-helderheidsschaal heeft 6 categorieën, waarvan sommige zijn onderverdeeld in in totaal 11 specifieke cijfers.

Minder dan één procent van alle diamanten heeft een Flawless (FL) zuiverheidsgraad, ze zullen een prijs vragen die in overeenstemming is met hun zeldzaamheid. Zelfs Internally Flawless (IF) diamanten met kleine oneffenheden en insluitsels die alleen zichtbaar zijn onder een vergroting van 10x zijn zeer zeldzaam. De meeste diamanten waar klanten de voorkeur aan geven, vallen in de categorieën VVS (Very, Very Slightly Included), VS (Very Slightly Included) en SI (Slightly Included). Diamanten met deze helderheidsgraden worden beschouwd als ‘oogperfect’, zonder dat er met het blote oog onvolkomenheden zichtbaar zijn.

Een belangrijk aspect van de helderheid van een diamant is ervoor te zorgen dat insluitsels de reflectie van licht niet verstoren. Wanneer dit gebeurt, lijkt de schittering, schittering en algehele schoonheid van de diamant dof.

De schittering van een diamant is werkelijk uniek. Het bekende vermogen om licht te zenden en zo intens te schitteren komt door de interactie van de facetten van de diamant met licht. En die interactie is te danken aan de kwaliteit van de slijpvorm.
We kunnen zeggen dat de slijpkwaliteit van diamanten de objectieve manier is om de lichtprestaties te meten, algemeen beschreven als "briljant".

Vaak wordt de slijpvorm van een diamant verward met zijn vorm (rond/briljant, smaragd, peer, enz.), maar de slijpkwaliteit van een diamant slaat echt op hoe goed de facetten van de diamant interacteren met licht.

Elke steen wordt onderzocht door bekwame ambachtslieden om de beste slijpvorm te bepalen die de schittering maximaliseert door een balans van proportie, symmetrie en polijsten. Het maken van de beste slijpvorm voor een diamant wordt weerspiegeld in zijn uiteindelijke schoonheid en waarde. Van alle 4Cs is het de meest complexe en moeilijk te analyseren vanuit technisch oogpunt.

Om de slijpkwaliteit van een briljante diamant - de vorm die in de meeste diamantjuwelen wordt gebruikt - te bepalen, berekent de GIA de proporties van die facetten die de verschijning van de diamant beïnvloeden wanneer deze van bovenaf wordt bekeken. Deze proporties laten de GIA toe om de beste slijpvorm voor een diamant te beoordelen door te bestuderen hoe goed een diamant interageert met licht om de gewenste visuele effecten te creëren, zoals:

Helderheid: intern en extern wit licht gereflecteerd door een diamant
Verstrooiing: verspreiding van wit licht in alle kleuren van de regenboog
Fonkeling: de hoeveelheid sprankeling die een diamant produceert en het patroon van lichte en donkere gebieden veroorzaakt door reflecties binnen de diamant